 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Пайсьці ў кнігарню? –
ды зараз ноч...
Пайду ў кавярню –
кнігарні ўзбоч.
У той кавярні
сядзіць мастак
і марнатраўна
п’е ўсмак каньяк.
Яму скажу я:
– Жывеш, мастак?
– Душа мяжуе...
Нядобра так...
Пакуль жывыя –
не залячыць.
Мы не сьвятыя –
мы будзем жыць.
Да незагояў
душу сячы
крылатых вояў
імкнуць мячы!
Скуголіць, вые:
жалеза ў плоць!
Пакуль жывыя –
жывем стакроць!
Пакуль ня тыя –
не заляпіць
вачэй сьвятыням;
мы будзем піць,
ды не за краты –
за «да-жы-вем!».
Сваім жа катам
гарляк парвем!
...А побач ціха
паэт цадзіў
віно – як ліха
з чужых кадзіл.
– I кайф зламаем, –
прамовіў ён, –
бо шал мы маем –
на нас праклён.
Пакуль ня тыя,
пакуль мы – мы –
усе жывыя,
усе званы!..
Званічна, зорна –
як мае быць –
жыцьцё – мажорна! –
мы будзем жыць!
Калі ўзаемна –
яно смачней!
Гэй, лірна, сьпеўна
жыцьцё засей!..
...І ветах высьпеў па-над шашой.
...І размаўляла душа з душой.
23.IV.2004.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
